Inclusieve communicatie
Inclusief communiceren is nog een vrij nieuwe tak van sport. Laatst las ik een heel interessant onderzoek hierover van het Verweij Jonker Instituut: ‘Inclusief communiceren met inwoners: de publiekscommunicatie van de gemeente Arnhem onder de loep’.
De gemeente Arnhem wilde graag weten of het haar lukt zo te communiceren dat alle inwoners zich aangesproken voelen. Het Verwey-Jonker Instituut heeft daarom onderzocht hoe inclusief de publiekscommunicatie van de gemeente is. In het rapport zijn veel voorbeelden te vinden die aangeven hoe moeilijk het is om inclusief te communiceren. Ze gaan uit van dit kader:
“Inclusieve communicatie is vrij van taal en beelden die stereotypen, vooroordelen, normativiteit of discriminatie creëert of in stand houdt. Door taal en beelden inclusief te maken door middel van aandacht voor toegankelijkheid, diversiteit en representatie, bewust woord- en terminologiegebruik, contra-stereotypen en expliciete aandacht voor inclusie en anti-discriminatie wordt de ontvanger vanuit erkenning, gelijkwaardigheid en respect betrokken.”
Goed te zien is volgens de onderzoekers dat de gemeente diversiteit wil laten zien en mensen uit verschillende sociale groepen wil representeren. Respondenten zien dat de gemeente met het thema bezig is en ‘met de tijd’ wil meegaan. Het materiaal laat meer diversiteit laat zien dan een aantal jaren geleden. Maar er zijn ook nog heel wat aandachtspunten en aanbevelingen, bijvoorbeeld gebruik onzijdig taalgebruik en zorg ervoor dat álle activiteiten en faciliteiten die georganiseerd worden door de gemeente expliciet welkom, toegankelijkheid en niet-discriminatie communiceren richting álle Arnhemmers.
Een voorbeeld uit het onderzoek. Er was een Facebookpost over carnaval en een Facebookpost over de Ramadan. Over die tweede staat in het onderzoek: “Hoewel het bericht positief is en het inclusief is dat er aandacht is voor tradities, gebruiken en vieringen die oorsprong hebben in andere dan ‘westerse’ christelijke religies, valt uit de analyse van deze twee berichten op dat er naar carnaval verwezen wordt in de “we” vorm, terwijl er bij de Ramadan verwezen wordt naar “alle Arnhemmers die meedoen aan de Ramadan”.” En zo staan er nog veel meer eye-openers in het onderzoek.Het hele onderzoek kun je hier lezen. Het maakt in ieder geval duidelijk hoe moeilijk het is om inclusief te communiceren!